ಕೊಟ್ಟಾಗ ಅಪತ್ಬಾಂಧವ ಕೊಡೆಂದಾಗ ದೆವ್ವ!

ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್‌ನಂತಹ ಹಣಕಾಸು ವ್ಯವಹಾರದ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಬ್ಯಾಂಕ್‌ಗಳ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಸ್ಕೋರ್ ಇರಬೇಕು, ಆದಾಯದ ಮೂಲ ತೋರಿಸಬೇಕು, ಸಾಲ ಬೇಕೆಂದ್ರೆ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಅಡ್ಡಾಡಬೇಕು, ಅವರಿವರಿಂದ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ, ಷ್ಯೂರಿಟಿ ಕೊಡಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಜನರನ್ನು ಅಲೆದಾಡಿಸದೇ ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಾಲ ಮಂಜೂರು ಮಾಡುವ ವಿಧಾನ ಅನುಸರಿಸಿದ್ದು ತುರ್ತು ಹಣ ಬೇಕಾದವರಿಗೆ ಎಟಿಎಂನಂತಾಗಿ ಅಪತ್ಬಾಂಧವನ ಅವತಾರದಂತೆ ಕಾಣಿಸಿದವು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಬ್ಯಾಂಕ್‌ಗಳ ಕಿರಿಕಿರಿಯಿಂದ ಬೇಸತ್ತಿದ್ದವರು ಯಾರ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ-ಷ್ಯೂರಿಟಿಯೂ ಇಲ್ಲದೇ, ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಸ್ಕೋರ್‌ನ ಲೆಕ್ಕವೂ ಇಲ್ಲದೇ ಕೇವಲ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಪಾಸ್ಬುಕ್, ಆಧಾರ್ ಕಾರ್ಡ್‌ಗೆ ದಿನಗಳ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಾಲ ಕೊಡುವ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್‌ಗಳಿಗೆ ದಿನಗಳೆದಂತೆ ಮಾರು ಹೋದರು…

ಅಂದು ಊರೂರುಗಳಲ್ಲಿ ಬಡ್ಡಿ ವ್ಯವಹಾರ ಉತ್ತುಂಗಕ್ಕೇರಿತ್ತು. ಸಾಲ ಕೊಟ್ಟವರು ಮನೆ ಬಳಿ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡುವುದು, ಬಲಹೀನರ ಮೇಲೆ ಬಲ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವಂತಹ ಘಟನೆಗಳು ಜರುಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಊರಿನ ಜಮೀನ್ದಾರರು, ಹಣವಂತರು ದುಬಾರಿ ಬಡ್ಡಿಗೆ ಸಾಲ ನೀಡಿ ವಸೂಲಿಗಾಗಿ ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರನ್ನು ಕಾಡ ತೊಡಗಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಾಗದ ಬಡ್ಡಿ ಬಂಗಾರಪ್ಪ, ಬಡ್ಡಿ ಬಂಗಾರಮ್ಮನಂತಹವರ ವಿರುದ್ಧ ಅದೇ ಜನ ಸೆಟೆದು ನಿಂತಿದ್ದರು.

ಆಳುವ ಸರ್ಕಾರಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಹೋರಾಟಗಾರರವರೆಗೂ ಸರ್ವರೂ ಗ್ರಾಮೀಣ ಹಾಗೂ ನಗರ ಭಾಗದ ಬಡ್ಡಿ, ಚಕ್ರಬಡ್ಡಿ, ಮೀಟರ್ ಬಡ್ಡಿ ದಂಧೆ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತನಾಡ ತೊಡಗಿದ್ದರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಸಾಲ ವಸೂಲಾತಿಗಾಗಿ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ನಡೆಸಬಾರದೆಂದೂ, ಬಡವರ ಮೇಲೆ, ಸಾಲಗಾರರ ಮೇಲೆ ದೌರ್ಜನ್ಯ ನಡೆಸಿದರೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಹಿಂಸಿಸಿದರೆ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗಳಲ್ಲಿ ದೂರು ಸಲ್ಲಿಸುವಂತೆ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಿದ್ದವು.

ಕೆಟ್ಟದನ್ನು ಸರಿ ಮಾಡುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಗಳು ಕೈಗೊಂಡ ನಿರ್ಧಾರದಿಂದಾಗಿ ಆ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ, ಸ್ನೇಹ, ಸಂಬಂಧ, ವಿಶ್ವಾಸಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಇನ್ನಿತರೆ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಾಯಿ ಮಾತಿನ ಗ್ಯಾರೆಂಟಿ ಸಾಲಗಳು ನಂಬಿಕೆ ಬದಲಾಗಿ ಚೆಕ್, ರಿಜಿಸ್ಟರ್ ಪತ್ರಗಳ ರೂಪ ಪಡೆಯಿತು. ಅವುಗಳಲ್ಲೂ ಮೋಸ, ಅಪನಂಬಿಕೆಗಳು, ರಾಗ-ದ್ವೇಷಗಳು ಜನ್ಮ ತಳೆದು ನ್ಯಾಯಾಂಗ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹಣಕಾಸು ಕುರಿತ ಕೇಸುಗಳ ಭಾರ ಹೊರುವಂತಾಯಿತು.

ಆಯಾಭಾಗದ ಸ್ಥಳೀಯ ಬಡ್ಡಿ ವ್ಯವಹಾರಸ್ಥರ ಯುಗ ಮುಗಿದ ತರುವಾಯ ಅವರ ಸ್ಥಾನಗಳಿಗೆ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್ ಕಂಪನಿಗಳು ಬಂದು ವಿರಾಜಮಾನವಾದವು. ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್‌ಗಳು ಹೈಟೆಕ್ ಬಡ್ಡಿ ಬಂಗಾರಪ್ಪ/ ಬಂಗಾರಮ್ಮನ ವೇಷ ಧರಿಸಿ ಮಹಾನಗರದಂತಹ ವಿದ್ಯಾವಂತರಿಂದ ಹಿಡಿದು ನಗರ, ಹಳ್ಳಿ ಕುಗ್ರಾಮಗಳ ರೈತರು, ಮಹಿಳಾ ಸಂಘಗಳು, ಬೀದಿ ಬದಿ ವ್ಯಾಪಾರಸ್ಥರು, ಹೋಟೆಲ್ ಮಾಲೀಕರು, ಸಣ್ಣ-ಪುಟ್ಟ ವ್ಯಾಪಾರಸ್ಥರು ಹಾಗೂ ಗೂಡಂಗಡಿಗಳವರೆಗೂ ತಮ್ಮ ಕಬಂಧ ಬಾಹುಗಳನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿಬಿಟ್ಟವು.

ಬೇಕೆಂದಾಗ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್ ಕಚೇರಿಗಳಿಗೆ ತೆರಳಿ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಕಾಗದ ಪತ್ರಗಳಿಗೆ ಸಹಿ ಮಾಡಿ ಸಾಲ ಪಡೆದು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಓದಿಸಿದವರು, ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಬಿಲ್ ಕಟ್ಟಿದವರು, ದುಬಾರಿ ಮದುವೆ-ಮುಂಜಿ ಮಾಡಿದವರು, ಕಾರು-ಬೈಕ್ ಕೊಂಡು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ ಮಾಡಿದವರು ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದ್ದು, ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಎರಡಕ್ಕೂ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್‌ಗಳ ಬಳಿ ಕೈಚಾಚಿದವರು ಇಂದು ಊರು ಬಿಟ್ಟಿzರೆ. ಹೋರಾಟಗಾರರು, ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು, ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಸರ್ಕಾರ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್ ಕಂಪನಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸರ್ಕಾರ ಬಿಗಿ ಮಾನದಂಡ ಹೇರಿದ ಮರುದಿನ  ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ತಮ್ಮ ನಿಲುವು ಸಡಿಲಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತವೆಯೇ? ಜನರು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಬಲರಾಗದೇ, ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ವ್ಯವಹಾರ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡದೇ ಸಾಲದ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ನರಳಾಡುವ ಸಮಸ್ಯೆ ನಿರ್ಮೂಲನೆಯಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾ?

ಮೈಕ್ರೋಫೈನಾನ್ಸ್ ದುಬಾರಿ ಬಡ್ಡಿ ದಂಧೆಗೆ ಬಡವರ ಬದುಕು ಮೂರಾ ಬಟ್ಟೆಯಾಗಿದೆ. ಸಾಲ ವಸೂಲಿಗೆ ರೌಡಿ ಶೀಟರ್‌ಗಳನ್ನು ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೈವೆ ರಸ್ತೆಗಳು, ಜಿ -ತಾಲ್ಲೂಕು ಸಂಪರ್ಕ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲೂ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್‌ಗಳ ವಸೂಲಿವೀರರು ಸಾಲ ವಸೂಲಿಗಾಗಿ ಬೇಟೆಗಾರರಂತೆ ಕಾದು ಕುಳಿತಿರು ತ್ತಾರೆ. ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ವಾಹನದ ಮೇಲಿನ ಸಾಲದ ಕಂತು ಪಾವತಿಸದಿದ್ದವರ ವಾಹನವನ್ನು ಎಂದರಲ್ಲಿ ತಡೆಗಟ್ಟಿ ವಾಹನ ಕಸಿದು ನಡುರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮರ್ಯಾದೆ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಲ ಇಂತಹ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಗಲಾಟೆಗಳಾಗಿ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆ, ಸ್ಥಳೀಯ ಮುಖಂಡರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಗುಟ್ಟಾಗಿಯೇ ಇತ್ಯರ್ಥವೂ ಆಗುತ್ತಿವೆ.

ಈ ಹಣಕಾಸು ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಧ್ವನಿ ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಏನೂ ಅಲ್ಲ. ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ  ಸಾಲ ವಸೂಲಿ ತಂಡದವರ ದೌರ್ಜನ್ಯ, ದರ್ಪಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾದವರು ನ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಅಂಗಲಾಚಿದರೂ ಯಾರು ಅತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಯಾವಾಗ ಸಮಸ್ಯೆ ನಾಡಿನಾದ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡದಾ ಯಿತೋ ಈಗ ಯಾವ ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತೆರೆದು ನೋಡಿದರೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ತಡಕಾಡಿದರೂ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್ ಹಣಕಾಸು ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತಹ ಸುದ್ದಿಗಳು, ಪೋಸ್ಟ್‌ಗಳೇ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಉಪ್ಪು- ಖಾರ ಎಂಬಂತೆ ಶಾಸಕರು, ಸಂಸದರು, ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರು, ಹೋರಾಟಗಾರರು, ಪತ್ರಕರ್ತರು ಧ್ವನಿಗೂಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣವಾಗಿ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್‌ಗಳಿಗೆ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕಲೇಬೇಕು ಎಂಬ ವಾದಕ್ಕೆ ಜಾಸ್ತಿ ತೂಕ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಸರ್ಕಾರವೂ ಇಂತಹುದೊಂದು ಕಾಯಿದೆ ತರಲು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಆದರೆ, ಸಾಲ ವಸೂಲಾತಿಯಲ್ಲಿ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್ ಕಂಪನಿಗಳು ಅನುಸರಿಸು ತ್ತಿರುವ ಕ್ರಮ, ಮಾನದಂಡಗಳು ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಎಂಬುದೇನೋ ಸರಿ. ಆದರೆ, ಸಾಲ ಮಂಜೂರು ಮಾಡುವಾಗ ಅದೇ ಮೈಕ್ರೋ ಫೈನಾನ್ಸ್ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಒತ್ತಡ ಹೇರಿಯೋ, ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಮಾಡಿಯೋ ಸಾಲ ನೀಡಿವೆಯೇ, ತಮ್ಮ ಸಂಸ್ಥೆ ಧರ್ಮದ ಹಣ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದು ವಾಪಸಾತಿ ಮಾಡದೇ ಆರಾಮಾಗಿರಿ ಎಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿಯೇನು ಸಾಲ ನೀಡಿ, ಇದೀಗ ಹಿಂಸಿಸತೊಡಗಿವೆಯೇ? ಬದಲಾಗಿ ಸಾಲ ನೀಡುವಾಗಲೇ ಸಾಲದ ಮರುಪಾವತಿ ವಿಧಾನ, ಮಾನದಂಡ ತಿಳಿಸಿಯೇ ಸಾಲ ನೀಡಿರುವಾಗ ದುರಾಸೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಸಾಲ ಮಾಡಿ ಶೋಕಿ ಜೀವನ ಮಾಡಿ ಇದೀಗ ಸಾಲ ಕೊಟ್ಟವರ ವಿರುದ್ಧವೇ ಆರೋಪ ಮಾಡುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ ಎಂಬ ಮಾತುಗಳು ಕೂಡಾ ಬಹುವಾಗಿ ಚರ್ಚೆಗೊಳ ಪಡುತ್ತಿದೆ.

ಒಂದಷ್ಟು ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದೌರ್ಜನ್ಯ, ದರ್ಪದ ಆರೋಪಗಳಿರುವುದು ಸತ್ಯ. ಸಾಲ ಮರುಪಾವತಿ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಪಾವತಿಸದಿzಗ ಅಶ್ಲೀಲ ಬೈಗುಳ ಬಳಸಿ ನಿಂದಿಸುವ, ಪುಂಡ-ಪೋಕರಿಗಳ ಮೂಲಕ ಬೆದರಿಕೆ ಒಡ್ಡುತ್ತಿರುವುದು ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜ ತಲೆತಗ್ಗಿಸುವಂತಹ ಕೆಲಸ. ಹಾಗಾಗಿ, ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರ ವಿರುದ್ಧ ಕ್ರಮ ಜರುಗಿಸಲೇಬೇಕಾದ ಜರೂರತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿದೆ.

ಆದರೆ, ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಸಾಲಕ್ಕಾಗಿ ಬೇಡಿಕೆಯಿಟ್ಟವರಿಗಷ್ಟೇ ಸಾಲ ನೀಡಿವೆ. ಅದು ಕನಿಷ್ಠ ದಾಖಲಾತಿ ಪಡೆದು, ಅತ್ಯಲ್ಪ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಉಪಯೋಗವಾಗುವಂತೆ ಸಾಲ ಮಂಜೂರು ಮಾಡಿ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದವರ ಕೈಹಿಡಿದಿವೆ. ಸಂತೋಷದ, ಆಡಂಬರದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳದ್ದು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿರಲಿ, ತುರ್ತು ಆಸ್ಪತ್ರೆ ವೆಚ್ಚಕ್ಕೆ, ಮಕ್ಕಳ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆ, ಕನಸಿನ ಗೂಡುಗಳ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ, ವ್ಯಾಪಾರ-ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಆರಂಭಕ್ಕೆ ಹಣ ನೀಡಿವೆ. ನೀಡಿದ ಹಣ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ವಾಪಸ್ಸು ಬಾರದಿzಗ ವಸೂಲಾತಿಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ-ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗ ಅನುಸರಿಸಿವೆ. ಇದೀಗ ಎದ್ದಿರುವ ಆಕ್ರೋಶ ಆ ವಸೂಲಾತಿಯ ಮಾರ್ಗದ ವಿರುದ್ಧವಾದ್ದರಿಂದ ಸರ್ಕಾರ ಯಾವ ನಿಲುವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಅದರ ಅಡ್ಡಪರಿಣಾಮ ಸ್ಥಳೀಯ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಮೇಲೆ ಎರಗಲಿದೆ.

– ಕೆ.ಎಂ.ಶಿವಪ್ರಸಾದ್, ಲೇಖಕ, ಪತ್ರಕರ್ತ